Guzek okolicy odbytu

Fałdy brzeżne odbytu to przerośnięte fałdy anodermy znajdujące się na zewnętrznym brzegu kanału odbytu. Mają postać niewielkich, miękkich guzków, ich światło wypełnia luźna, podatna na rozciąganie tkanka łączna wypełniona gęstą siecią naczyń krwionoścych, głównie żył. Powstające w omawianych naczyniach zakrzepy to nic innego jak zakrzepica brzeżna, która leczona zachowawczo jest najczęstszą przyczyną powstawania fałdów okołoodbytniczych. Powstająca nagle zakrzepica splotu okołoodbytniczego zewnętrznego prowadzi do gwałtownego rozciągnięcia skóry tej okolicy, która nie mogąc się obkurczyć w przeciągu kilku dniulega trwałemu rozciągnięciu tworząc workowate przerosty skóry. Podczas wzmożonego ciśnienia w układzie żylnym w obrębie miednicy (np. podczas napinania brzucha przy wysiłku fizycznym, przy defekacji) dochodzi do przekrwienia splotów naczyniowych i okresowego powiększania fałdów okołoodbytniczych. Może się to okazać szczególnie kłopotliwe np. dla kobiet aktywnych seksualnie. Stany zapalne okolicy odbytu nakładające się na obecne fałdy okołoodbytnicze mogą promować ich powstanie, ale prawie nigdy nie są wynikiem obecności fałdów. Stwierdzenie zapalenia anodermy podczas badania proktologicznego wymaga postawienia odpowiedniej diagnozy. W innym wypadku, wykonując jedynie wycięcie fałdów narażamy chorego na utrudnione gojenie ran po zabiegu.

Objawy:

• obecność miękkiego, niebolesnego guzka na zewnątrz odbytu
• wystające fałdy skóry zlokalizowane na brzegu odbytu, których „nie da się odprowadzić do środka”
• Okresowo powiększający się, niebolesny guzek w okolicy odbyt (fałd okołoodbytniczy może się powiększać w ciągu dnia albo podczas długiego siedzenia, co jest związane z narastającym obrzękiem zależnym od pozycji ciała)
• Trudności z utrzymaniem higieny w okolicy odbytu.

Leczenie:

Najczęściej obecnie wykonywanym zabiegiem jest laserowa plastyka okolicy odbytu. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, w trakcie jednej lub kilku wizyt. Procedura trwa 10-20 minut. O tym, czy zabieg będzie wykonany jednoetapowo czy wieloetapowo decyduje lekarz po rozmowie z pacjentem. Usuwanie niewielkich fałdów nie wymaga zakładania szwów chirurgicznych. Okolica okołoodbytnicza ze względu na powstawanie znacznego obrzęku “nie lubi” zakładania szwów, które po kilku godzinach od zabiegu napinają się za obrzękniętej tkance i są główną przyczną silnych dolegliwości bólowych. Nierzadko zdarza się, że powiększone fałdy osiągają znaczne rozmiary i w trakcie klasycznego zabiegu dochodzi do nasilonego krwawienia – w tych sytuacjach konieczne jest zaopatrzenie powstałego ubytku czy krwawiącego naczynia przy pomocy szwów, które usuwamy nie później niż po około 7-10 dniach. Jednak obecny rozwój technik laserowych umożliwia praktycznie bezkrwawe przeprowadzanie zabiegów nawet dużych fałdów, przez co znacznie zmniejszyły się dolegliwości bólowe występujące po leczeniu.

Kwalifikacja do leczenia:

Jedynie konsultacja proktologiczna obejmująca szczegółowy wywiad i dokładną oceną stanu okolicy odbytu pozwala na postawienie wskazania do leczenia chirurgicznego. Lekarz po ocenie stanu ogólnego naszego zdrowia ze zwróceniem szczególnej uwagi na choroby współistniejące oraz prowadzony tryb życia proponuje adekwatne i optymalne dla pacjenta leczenie.

Przygotowanie do zabiegu:

Najczęściej zabieg nie wymaga żadnego przygotowania ze strony pacjenta, jednak przed zabiegiem warto przez tydzień stosować odpowiednie postępowanie miejscowe, które znacznie zmniejsza dolegliwości bólowe po zabiegu. Zarówno wskazówki dotyczące postępowania przed zabiegiem jak i recepty na odpowiednie leki do stosowania miejscowego pacjent otrzymuje podczas pierwszej wizyty, która zawsze jest ograniczona do badania, omówienia przyczyn choroby oraz ustalenia planu leczenia.

Rekonwalescencja:

Po zabiegu pacjent otrzymuje szczegółowe informacje dotyczące pielęgnacji rany. Wizyta kontrolna, o ile jest konieczna, odbywa się po 10-14 dniach.

Ostry etap gojenia rany związany z nasilonym obrzękiem I zwiększonymi dolegliwościami bólowymi trwa zwykle od 5 do 7 dni. Po tym czasie rany nie powinny boleć jednak goją się przez kolejne 2-3 tygodnie. W tym czasie powstaje blizna, która po prawidłowym utworzeniu w kolejnej fazie gojenia ulega skurczowi nadając ostateczny kształt okolicy odbytu. Wiedza I doświadczenie proktologa tej trudnej do wygojenia okolicy jest niezbędna, aby wykonać odpowiednie cięcia – dlatego chirurg specjalizujący się w proktologii estetycznej już podczas zabiegu może wpłynąć na przebieg, czas I ostateczny efekt gojenia.

Dynamiczny rozwój medycyny regeneracyjnej stosowanej przede wszystkim w medycynie estetycznej czy ortopedii stwarza możliwości znacznego skrócenia czasu gojenia.

Do najczęściej stosowanych metod stymulujących regenerację należą:

• Miejscowe iniekcje komórek macierzystych – które oprócz szeroko opisywanych właściwości regeneracyjnych mają dodatkowe działanie przeciwzapalne. Mają największy wpływ na czas gojenia skracając go nawet o połowę. Ich skuteczność jest związana z nieograniczonym potencjałem proliferacyjnym, zatem raz podane komórki namnażają się w okolicy rany do całkowitego jej zagojenia. Komórki macierzyste okazują się także skuteczną alternatywą terapeutyczną dla trudno gojących się ran, których główną przyczyną jest patologiczny, miejscowy stan zapalny (tzw. Anusitis).
• Miejscowe iniekcje osoczem bogatopłytkowym – bogatym w biologiczne czynniki wzrostu, które posiadają silne właściwości regeneracyjne. Preparat w miejscu podania działa przez około tydzień najbardziej skracając pierwszą (ostrą) faze gojenia.
• Miejscowe iniekcje aminokwasów, oligopeptydów i kwasów rybonukleinowych – Pierwotnie preparaty miały zastosowanie głównie militarne I były stosowane w leczeniu rozległych oparzeń i trudno gojących się ran, ponieważ silne pobudzały regenerację tkanek, z czasem znalazły szerokie zastosowanie w medycynie regeneracyjnej i estetycznej. Obecnie są najczęściej wykorzystywane w zabiegach mezoterapii w celu rewitalizacji skóry.